İş aramaktan yorulmuştum. Birşeyler yapmak zorundaydım. Mesleğimle ilgili
resimlere bakıyordum. Boyacı resimleri ilgimi çekti. Staj yaparken ağabeylerimi görmüştüm. Ev geçindiriyorlardı.
Egomu yenmek zorundaydım. Ego karın doyurmuyor. İnternetten boyacılık videoları izledim. Eğlenceli bir işe benziyordu. Annemi zorda olsa ikna edip evimizi boyamaya karar verdim. 3 günde bitirdim. Kestirmeler de biraz zorlandım. Ama annem beğendi. Ağabeyim gel bizim evide boya dedi. Bu arada ağabeyim nerde beleş oraya yerleş düşüncesinde biri. Ama tecrübe kazanacaktım. Oldukça güzel boyadım 2 günde bitirdim. Kendime güvenim gelmişti.
Kart bastırıp evlerin posta kutularına attım ve beklemeye başladım. 10 gün sonra bir telefon geldi. Yaşlı bir teyze benim evi boyarmısın dedi. Emekli maaşımı alınca verebilirim dedi. Kabul ettim.
Emine teyze titiz biriydi beni bunalttı ama sonunda beğendi.
Şimdi komşusu Ali ağabeyin evini boyuyorum. Zamanla isim yapıp kazanç sağlamayı düşünüyorum.
En güzel yanı öğleye doğru çalışmaya başlıyorum. Akşam 7 de bırakıyorum.
Kısacası ekmek aslanın midesinde beklemek çözüm değil, fırsatları kendiniz hazırlayıp gerisini Allah'a bırakmalısınız. Webmaster Atilla Göktan
